Do Młodych - Adam Asnyk

Szukajcie prawdy jasnego płomienia! 

Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg... 

Za każdym krokiem w tajniki stworzenia 

Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia 

I większym staje się Bóg! 

Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów, 

Choć rozproszycie legendowy mrok, 

Choć mgle urojeń zedrzecie z błękitów, 

Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, 

Lecz dalej sięgnie ich wzrok. 

Każda epoka ma swe własne cele 

I zapomina o wczorajszych snach... 

Nieście więc wiedzy pochodnie na czele 

I nowy udział bierzcie w wieków dziele, 

Przyszłości podnoście gmach! 

Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy, 

Choć macie sami doskonalsze wznieść; 

Na nich się jeszcze święty ogień żarzy 

I miłość ludzka stoi tam na straży, 

I wy winniście im cześć! 

Ze światem, który w ciemność już zachodzi 

Wraz z cała tęczą idealnych snów, 

Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi, 

I wasze gwiazdy, o zdobywcy młodzi, 

W ciemności pogasną znów!